Ligging van Lapland ten opzichte van de Noordpool

Sommige mensen denken dat Lapland en zeker de Noordkaap zo ongeveer op de Noordpool liggen. Niets is echter minder waar. Op het vliegveld van Rovaniemi hangt een kaart waarop de verhoudingen te zien zijn. We moesten een halve kledingboetiek slopen om de kaart helemaal te kunnen zien en de foto hieronder geeft aan dat dat is gelukt.


Te zien is dat Lapland en de Noordkaap veel verder van de pool afliggen dan bijvoorbeeld Groenland, Canada en Siberië. IJsland ligt helemaal onder de poolcirkel. De eilandengroep die halverwege tussen de Noordkaap en de Noordpool ligt is Spitsbergen. Rechts van Spitsbergen ligt het langgerekte Nova Zembla.

Dag 12: Van Muonio naar Rovaniemi

Bij de voorbereidingen voor dit soort rondreizen lees je in de reisgidsen altijd welke dieren er allemaal voorkomen in de gebieden die je wil bezoeken. In veel gevallen is de kans dat je ze echt tegenkomt niet erg groot. In Noord Scandinavië kun je bijvoorbeeld de lynx, bruine beer, veelvraat, eland en wolf tegenkomen. Wij hebben ze geen van allen gezien en in sommige gevallen betreur ik dat helemaal niet. Een jaar later in de Verenigde Staten kwamen we wel zo ongeveer alles tegen wat er leefde en na de eerste ontmoeting (op veilige afstand) met een gryzzly lukte het niet meer om onbevangen aan een volgende wandeling te beginnen.

Net als eerder in Australië hebben we er hier voor gekozen om op zoek te gaan naar een dierentuin waar ze gespecialiceerd waren in dieren uit deze streken.

Ranua Zoo

Deze dierentuin ligt op ongeveer een uur rijden langs weg 78 ten zuidoosten van Rovaniemi.

Ingang Ranua Zoo

Lynx

In de Ranua Zoo beschikken de dieren over veel ruimte en de meeste dieren hebben ook de mogelijkheid om zic te verstoppen als ze even geen zin in aandacht hebben. Erg leuk was de Lynx met jongen. Je had hier wel een fototoestel met een behoorlijke zoomlens nodig om ze goed vast te leggen, ze zaten nogal ver van het hek.

Lynx met jongen

Eland

In tegenstelling tot de rendieren zijn deze veel grotere dieren nogal schuw en is de kans dat je ze onderweg tegenkomt niet zo groot. Hieronder twee foto's, een van een elandjong en een van een volwassen mannetje.

Elanden

Terug in Rovaniemi

Na het bezoek aan de dierentuin zijn we teruggereden naar Rovaniemi. We hebben onze vakantie afgesloten bij dezelfde Mexicaan waar we de eerste avond op het terras hadden gezeten. Deze keer moesten we binnen zitten. Het was wel mooi weer, maar een stuk kouder dan twee weken eerder.

Dag 11: Van Kiruna naar Muonio

Terug naar Finland

Het einde van de reis kwam langzaam in zicht met de etappe van Kiruna naar Muonio. Kort voor de Zweeds-Finse grens hebben we nog een korte tussenstop gemaakt bij een meertje.

Meertje in het noorden van Zweden

Hotel Muonio

Na de trendy hotels in Tromsø en Narvik was dit een heel andere ervaring. Het was bedoeld als familiehotel met allerlei activiteiten eromheen en het heette Harriniva Holiday Centre. In de praktijk was het een grote houten hut en families hebben we er niet gezien. Hoewel het complex op een mooie plek langs de rivier lag hadden ze geen enkele moeite gedaan om van die mooie locatie te profiteren. De kamers lagen niet aan de waterkant. In de lange gangen stonk het verschrikkelijk, maar op de kamers had je daar geen last van.

In de hut

Muoniojoki

De rivier Muoniojoki vormt 520 km lang de grens tussen Zweden en Finland. Vlakbij ons hotel was op een brug een grensovergang.

Grens Zweden - Finland

De foto hieronder is aan de Finse kant van de rivier gemaakt. Door het tijdsverschil is het aan de andere kant een uur vroeger.

Muoniojoki

Pallas-Yllästunturi NP

Volgens onze reisgids zat er in Muonio een interessant natuurcentrum met daarin een aquarium, een noorderlicht planetarium en een filmzaal waarin 3D natuurfilms werden vertoond. Ook het toeristenbureau was hier gevestigd en het leek dus een voor de hand liggende plek om ons bezoek te beginnen. Onze verbazing was dan ook groot toen we achter de ingang een fitnesscenter aantroffen. De filmapparatuur was stuk en het toeristenbureau was niet meer dan een tafel met een aantal foldertjes erop. We zijn toen maar naar het nabijgelegen Pallas-Yllästunturi nationaal park gegaan. Op een heuvel in dit park is in 1952 de olympische vlam ontstoken, door zonnestralen van de middernachtzon, en door hardlopers naar Helsinki gebracht.

Pallas-Yllästunturi NP

Rendieren

In zweden was het even rustig gebleven, maar zodra we weer in Finland waren kwamen we ze weer overal tegen. Helaas zijn de meeste foto's mislukt omdat we ze vanuit een rijdende auto moesten maken.

Rendier

Dag 10: Kiruna

Kiruna

De foto's hierboven en hieronder zijn gemaakt vanuit de hotelkamer. Het gebied met de mijnen en de spoorlijn naar Narvik is duidelijk te zien. Je kon de mijnen ook bezoeken, maar dat hebben we niet gedaan. Aanvankelijk werd er aan de oppervlakte van de berg gewerkt. Dit heeft geleid tot de terrassen die op de foto's hieronder zijn te zien. 's Avonds werden deze verlicht.

Terrassen

Verhuizing van Kiruna

Hoewel de plannen nog niet helemaal klaar zijn geven onderstaande afbeeldingen een beetje een idee van wat er staat te gebeuren. De lijnen in het eerste plaatje laten zien dat er een heleboel gebouwen moeten wijken voor de uitbreiding van de mijnen. Het tweede plaatje laat zien dat in de loop van deze eeuw vrijwel het hele stadje zal worden verplaatst.

Verhuizing tot 2033Verhuizing tot 2100

Kiruna is trouwens niet alleen een gebied met mijnen. Direct grenzend aan het industriegebied is weer het gewone landschap voor deze streek te zien, heuvels, bossen en water.

Stadhuis

De roestige klokkentoren van het stadhuis van Kiruna moet de verbondenheid van de stad met het ijzer symboliseren.

Stadhuis en klokkentoren

Opvallend gebouw in dit kleine stadje was het kolossale hotel waarin we verbleven. Het was in elk geval weer eens een hotel met gratis internet en je kunt er prima eten. Je hoeft dus niet naar die Thai.

Kiruna

Kiruna is een stadje in het uiterste noorden van Zweden. Vanaf hier wordt het ijzererts dat hier uit de grond wordt gehaald naar Narvik, maar ook naar het zuiden van Zweden vervoerd. Dat daar goed geld mee wordt verdiend blijkt uit het volgende. Men heeft ontdekt dat ook onder het stadje grote hoeveelheden ijzererts van hoge kwaliteit zit. Om dit te kunnen winnen zal een deel van het stadje naar een andere locatie worden verplaatst. Onder andere het stadhuis wil men in zijn geheel verplaatsen naar een nieuwe plek.
Kiruna is verder niet zo'n interessant stadje. Buiten het hotel waar we zaten hebben we in het centrum bijvoorbeeld maar één restaurant kunnen ontdekken en dat was een Thai.

Dag 10: van Narvik naar Kiruna

De route naar Kiruna (Zweden)

Narvik was onze laatste bestemming in Noorwegen. De volgende etappe ging naar Kiruna in Zweden, met onderweg een lange stop in het Abisko NP.

Lange tijd was er tussen Kiruna en Narvik alleen maar een spoorlijn. Deze lijn wordt nog steeds intensief gebruikt voor het vervoer van ijzererts. Pas in de jaren 80 van de vorige eeuw is er een weg gekomen tussen Narvik en Kiruna. De dag begon weer met regenachtig en nevelig weer.

Tussen Narvik en de grens

Grens Noorwegen-Zweden

Weer zo'n grensovergang waar je niet zoveel van merkt. Vanaf de grens is het niet zo ver naar het Abisko NP. Een van de lastige dingen van het reizen door verschillende Scandinavische landen is dat ze nog allemaal een eigen munteenheid hebben. Bij het Abisko NP gingen we dus op zoek naar een geldautomaat om Zweedse kronen te halen. Toen we er niet meteen een konden vinden zijn we even gaan navragen waar de dichtsbijzijnde automaat stond. Dat was dus in Kiruna, ruim 90 km verderop. Tegenstanders van de euro zouden vaker dergelijke reizen moeten maken. Alleen Finland heeft de euro en daar zijn de prijzen aangepast aan een Europees niveau en dat is een stuk lager dan in Noorwegen en Zweden.

Abisko NP

Abisko is een nationaal park in het noorden van Zweden. Het park bestaat uit de vallei van de Abiskojåkka rivier en de omringende bergen. We zijn eerst naar het bezoekerscentrum gegaan dat in de gebouwen zit die op het ansichtkaartje hieronder zijn te zien.

Bezoekerscentrum

De snelstromende Abiskojåkka rivier heeft een diepe kloof veroorzaakt bij de monding van de rivier in een meer ten noorden van het park.

Abiskojåkka rivier

We zijn ons bezoek aan het park begonnen met een wandeling langs de kloof.

Abiskojåkka rivier

We hadden niet goed op het kaartje gekeken en waren daardoor enige tijd tevergeefs op zoek naar een plek waar we de rivier konden oversteken. Uiteindelijk zijn we dezelfde weg teruggelopen. In de bossen stonden al opvallend veel paddestoelen. Half augustus was de herfst hier al begonnen.

Paddenstoelen en bessen

Kabelbaan

Via een kabelbaan kon je op een heuvel komen die een mooi uitzicht gaf over de omgeving. Terwijl we naar boven gingen werd het echter erg mistig. Boven was een café waar we nog een tijdje hebben gezeten. Gelukkig kon je er met euro's betalen. Toen de mist even een beetje wegtrok hebben we nog een paar foto's kunnen maken.

Een kortdurende opklaring

Omdat de lucht weer helemaal dichttrok zijn we maar weer teruggegaan naar beneden. Het voelde overigens niet echt prettig om in zo'n primitief ogende kabelbaan boven een afgrond te hangen. Terwijl we naar beneden gingen werd het zicht geleidelijk beter en het uitzicht mooier.

Uitzicht vanuit de kabelbaan

In de loop van de middag zijn we doorgereden naar Kiruna. Meer over Kiruna in de volgende bijdrage.

Dag 9: Van Leknes naar Narvik

Regen

Op vakantie gaan naar deze noordelijke kuststreek van Noorwegen betekent dat je moet incalculeren dat het niet altijd zonnig en warm is. Deze dag was verreweg de slechtste van de hele vakantie. Een groot deel van de route tussen Leknes en Narvik hebben we in de stromende regen afgelegd. We zijn eerst een stukje teruggereden naar Svolvær en hebben daar de veerboot naar Skutvik genomen. Deze overtocht duurt ruim 2 uur. Helaas had mijn mp3-speler de klap op de boot tijdens de walvissafari niet overleefd. Bij mooi weer schijnt de haven van Skutvik er ongeveer uit te zien als op de foto hieronder. Op 16 augustus 2007 was het alleen maar grijs en nat.


Skutvik
Foto van Paul Berzinn op Panoramio.com

We zijn vanwege de regen meteen maar doorgereden naar de volgende veerboot van Bognes naar Skarberget. Toen we daar aankwamen stond de boot net op het punt om te vertrekken. We hadden dus geluk. Deze overtocht duurt maar 25 minuten en de boot gaat vrij vaak (ongeveer 1 keer per uur).



De foto's hieronder zijn van een brug in de E6 over het Skjomen ten zuiden van Narvik dat een aftakking is van het Ofotfjord. Goed te zien is hoe grijs het was die dag. De bergen achter de brug zitten vrijwel geheel in de wolken.


Grijze luchten bij Narvik

Narvik

Narvik is een stadje in Noord-Noorwegen dat voor zijn bestaan voor een belangrijk deel afhankelijk is van het vervoer van ijzererts dat vanuit de omgeving van Kiruna (Zweden) per trein naar Narvik wordt vervoerd en vervolgens per schip verder wordt getransporteerd. Door de warme golfstroom is de haven van Narvik het hele jaar ijsvrij.

Bij het station van Narvik

We hadden in Narvik een prima hotel en dat is wel lekker na zo'n dag van kou en nattigheid. Aan het eind van de middag was het buiten droog geworden en ben ik even rond gaan lopen om Narvik een beetje te verkennen. Narvik is precies wat je van een stadje van 18.500 inwoners verwacht. Je kunt er inkopen doen voor je dagelijkse boodschappen, er is een bioscoopje en ik kwam een paar pizzeria's tegen. Bij het VVV-kantoortje dat ik tegenkwam ben ik gaan vragen of er ook nog andere restaurants waren. In het straatje achter de bioscoop bleek nog iets in een kelder te zitten. Van buiten zag het er een beetje vervallen uit maar er zit toch een sfeervol restaurant in de kelder. De eigenaar zag eruit als een overjarige hippie maar je werd er in elk geval echt als gast ontvangen. Na onze ervaringen in Andenes was het goed om ook een keer deze kant van de Noorse gastvrijheid te leren kennen.

In het hotel

Dag 8: Van Andenes naar Leknes (Lofoten)

Vesterålen en Lofoten

Andenes behoort tot de eilandengroep Vesterålen. Ten zuiden hiervan liggen de eilanden van de Lofoten groep. Het reizen van het ene naar het andere eiland betekende nogal wat bruggen en veerboten onderweg. De foto's hieronder zijn genomen toen we de veerboot van Melbu naar Fiskebøl namen. Met die oversteek kom je op het tot de Lofoten behorende eiland Austvågøya aan.

Veerboot Melbu - Fiskebøl

Meteen na de oversteek kwamen we bij een picknick-parkeerplaats met een erg mooie achtergrond bij je broodjes.

Lofoten

Steile bruggen

Hieronder één van de vele bruggen die we tijdens onze reis tegenkwamen. Opvallend is de hoogte van de brug en de steile op- en afritten. In het fjordengebied hebben veel bruggen deze vorm. Daardoor kunnen er grote schepen onderdoor varen. De bruggen vormen wel een van de vele obstakels voor mensen die in Noorwegen op fietsvakantie gaan. Wij begrijpen die mensen eigenlijk ook niet zo goed.

Brug

Vikingmuseum Lofotr in Borg

Tijdens archeologische opgravingen van 1983 tot 1989 heeft men hier de restanten van een 83 m lange vikingboerderij gevonden. Later heeft men op deze plaats een replicaboerderij gebouwd. In de boerderij zijn tentoonstellingen over de vikingperiode. Minder geslaagd vonden wij de mensen die in Vikingkledij door de boerderij lopen en oude ambachten en dergelijke uitbeelden. Door deze flauwekul komt het geheel nogal kitscherig over. Je kunt ook nog een eindje doorlopen naar een nagebouwd vikingschip.

Vikingboerderij van verschillende kanten

Ansichtkaart van het schip

Leknes

In het dorpje Leknes was een bioscoop en daar draaide één film, de nieuwste Harry Potter. Bij de kassa duurde het vrij lang voordat we kaartjes hadden omdat er in de bioscoop maar één man werkte. Die moest dus ook de popcorn maken en de frisdrank en het snoep verkopen. Tussendoor moest ook nog de projector worden aangezet met de reclames.

Harry Potter and the Order of the Phoenix hebben we dus met Noorse ondertitels gezien.

Filmposter

Na de film zijn we nog gaan eten in de plaatselijke pizzeria die tevens hangplek voor de jongeren uit het dorp was.