Dag 7: Walvissafari

Andenes

Andenes ligt op de noordpunt van het eiland Andøya en de belangrijkste reden om er te komen zijn de walvissafari's die vanuit het dorp vertrekken. Die worden aangeprezen als de beste ter wereld, maar dat zijn ze zeker niet. In de Verenigde Staten hebben we in de buurt van Boston een walvissafari gedaan die deze Noorse safari in alle opzichten overtrof. Langs de Amerikaanse oostkust zwemmen grote aantallen bultruggen die met spectaculaire sprongen hun aanwezigheid tonen. Bij de Andenes safari gaat het om een paar potvissen die af en toe even aan de oppervlakte komen om daarna weer voor lange tijd in de diepte te verdwijnen.

Avonturen op een gammele boot

De belangrijkste attractie van Andenes is dus de al genoemde walvissafari. Het is daarom vreemd dat die zo beroerd is georganiseerd. Je moet naar het walvisinformatiecentrum om kaartjes te kopen. En hoewel dat centrum bij de haven ligt blijkt de boot vanaf een heel andere plek aan de andere kant van de haven te vertrekken. Omdat het nogal hard regende zijn we met de auto naar het vertrekpunt gereden.

Daar lag de boot inderdaad te wachten, maar we mochten er nog niet op omdat er iemand van de organisatie moest komen. Er was geen mogelijkheid om te schuilen en we zijn dus maar in de auto gaan zitten.

De boot zelf was waarschijnlijk een oude vissersboot waar ze hier en daar wat bankjes op hadden aangebracht. Je kon ook binnen zitten, maar dan zag je helemaal niks want er waren in die ruimte geen raampjes om naar buiten te kijken.

Ansichtkaart van de boot

De walvis op de foto is er waarschijnlijk in gephotoshopt want zo dichtbij kom je normaal gesproken niet. Op de foto is te zien hoe je opeengepakt langs de reling moet staan om iets te kunnen zien. Op de dag dat wij er waren was de zee nogal ruw en je moest je dus stevig vasthouden aan de boot om te voorkomen dat je overboord zou slaan. Dat laatste is gelukkig niet gebeurd, maar we zijn wel allebei flink onderuit gegaan op de boot. Terwijl de boot flink tekeer ging besloten ze soep te gaan uitdelen. Die van mij is deels in zee en deels op de kleren van een medepassagier geëindigd. Het enige positieve was dat ik uit de paar slokken die ik zelf binnenkreeg kan concluderen dat de soep best lekker was.

Noordse stormvogel

Ondanks de kritische kanttekeningen die ik hiervoor heb gemaakt viel er ook nog wel het een en ander te genieten tijdens de tocht. Voor de walvissen moesten we een flink stuk de zee op. Gedurende een deel van de tocht werden we vergezeld door vogels die op de foto's hieronder te zien zijn. In eerste instantie lijken het misschien meeuwen, maar de gidsen van de tocht wisten te melden dat het om de Noordse stormvogel ging die familie is van de Albatros.

Noordse stormvogel

Vliegkunstenaar

De Noordse stormvogel is een fabelachtige vlieger. Hij kan net als de albatros enorme afstanden afleggen zonder zijn vleugels te bewegen. Dat noem je 'keilen'. Voortrollende golven duwen lucht omhoog en daar laat hij zich, met behulp van zijn lange smalle vleugels, door omhoog duwen. Als hij niet hoger meer komt laat hij zich achter de golf naar beneden vallen om daarna weer mee omhoog te liften. Hij kan dit, evenwijdig aan de golven vliegend, urenlang volhouden.

De potvis Glenn

Op de foto's hieronder is de eerste walvis te zien. Deze potvis leeft al jaren in dit deel van de zee en hij wordt herkend aan de opvallende gele vlek die op de foto's is te zien. Ze hebben het beest zelfs een naam gegeven: Glenn.

Glenn

Ook als je het al eerder hebt gezien blijft het indrukwekkend om zo'n walvis van dichtbij te zien. Een potvis blijft enkele minuten aan de oppervlakte om vervolgens weer de diepte in te duiken. Als laatste zie je dan de staart boven water komen zoals op onderstaande foto.

Potvis duikt weer de diepte in

Het deel van de potvis dat aan de oppervlakte te zien is is maar een klein deel van de totale potvis. Het plaatje hieronder heb ik van internel geplukt.

Potvis

Bij het verlaten van de boot krijg je nog een certificaat waarop je je eigen naam mag invullen.

Certificaat

Terug in Andenes zijn we naar het hotel gegaan om een beetje bij te komen van de helletocht op zee. Ik was nog een beetje groggy van de klap die ik op de boot had gemaakt en kon daarom wel een paar uur rust gebruiken.

Eten in Andenes

Enigszins hersteld en weer een beetje helder denkend gingen we 's avonds op zoek naar een restaurant. Zelfs dat viel nog niet mee in dit rare dorp. In het eerste restaurant werd ons gevraagd of we niet liever naar de concurrent wilden gaan die een paar straten verderop zat. Ze hadden het druk (het restaurant was minder dan voor de helft gevuld!) en dat andere restaurant was ook beter volgens hun. In het tweede restaurant een soortgelijk verhaal, maar uiteindelijk mochten we blijven. Wij begrepen die houding niet helemaal, maar het zal wel de Noorse interpretatie van gastvrijheid zijn.

Uitzicht bij de vuurtoren

Na het eten zijn we nog naar de vuurtoren gelopen en hebben daar nog een paar foto's gemaakt van het mooie uitzicht dat deze dag toch nog een beetje goed maakte.

  
Andenes

Hitchcock?

In de buurt van de haven van Andenes was het een enorme herrie. Op de daken van de meeste huizen zaten nesten van meeuwen en die waren levendig met elkaar aan het communiceren. Het gaf een beetje een Hitchcock sfeertje om zo door de straten van het dorp te lopen.

Meeuwen in Andenes

Walvisvangst

In Andenes wordt je ook nadrukkelijk met de internationaal omstreden Noorse walvisvangst geconfronteerd. Waar de Japanners nog schermen met 'vangst voor wetenschappelijk onderzoek' jagen de Noren er vrolijk op los. In beide restaurants in Andenes stond dan ook gewoon 'Whalesteak' op het menu en ook langs de straat werd er mee geadverteerd.

Shoppen in Andenes