Dag 6: Tromsø - Andenes

Voor het vertrek uit Tromsø hebben we nog een stukje langs de kust gelopen en het Polaria bezocht.

Polaria

Polaria is een informatiecentrum over de poolgebieden. Het gebouw ziet er een beetje uit als een ingestorte versie van de ijszeekathedraal die aan de andere kant van het water staat. De vergelijking met omgevallen boeken en ijsschotsen wordt ook wel gemaakt.

In de bioscoopzaal van het centrum wordt een film vertoond over Svalbard, waar het eiland Spitsbergen een onderdeel van is. De film, die van dezelfde makers is als de film die bij de Noordkaap wordt vertoond, is te zien op een groot scherm in de vorm van een halve cirkel.
In de aquaria zijn arctische vissoorten, zeehonden en de Kamsjatkakrab te zien.

Polaria

In het aquarium zwommen zeehonden rond en je kon er via een glazen tunnel onderdoor lopen. Zo'n tunnel zie je tegenwoordig bij elk zichzelf respecterend aquarium.

Zeehonden en de glazen tunnel

Kamsjatkakrab

De Rode koningskrab, ook wel reuzenkrab of Kamtsjatka-krab genoemd, is geen echte krab maar is verwant aan de heremietkreeft. De koningskrab is ecologisch gezien een ramp, de dieren kwamen aanvankelijk alleen voor in Alaska en Kamtsjatka, maar tegenwoordig zijn ze via Noorwegen (waar ze zijn uitgezet) tot aan de Noordelijke Noordzee genaderd. De enorme krabben hebben een diameter van 50 cm, een schaarspanwijdte van drie meter, leggen 300.000 eitjes per jaar, kunnen 30 jaar oud worden en tot 5 kg wegen. Met een enkele knip kan het beest een hand amputeren en ze richten grote schade aan op de oceaanbodem bij Noorwegen. Ze eten mosselen, zeewier, vissen, kreeftachtigen, schelpdieren, wormen en kuit. Gelukkig geldt het sneeuwwitte vlees van de dieren als een lekkernij, een kilo kost bijna 80 euro; Noorwegen heeft de vangstquota flink opgeschroefd. De nood is volgens het WNF zo groot dat de organisatie pleit voor totale uitroeiing van de krabben tot het oorspronkelijke leefgebied om verdere schade aan de ecosystemen in de oceanen te voorkomen.

Kamtsjatkakrab

Na het bezoek aan het Polaria hebben we Tromsø weer verlaten. Tegenover het Polaria reden we een tunnel is waarbij stond aangegeven dat we in de richting van de E8 gingen, de weg die we zochten. Tromsø blijkt een uitgebreid ondergronds wegenstelsel te hebben met rotondes en afslagen naar verschillende richtingen. De afslag die we moesten hebben was afgesloten en een alternatieve route stond niet duidelijk aangegeven. Maar als je maar lang genoeg doorrijdt kom je vroeg of laat wel weer boven de grond. We kwamen in de buurt van de ijszeekathedraal weer op de gewenste route terecht.

Lunchpauze

De route voerde over de E8 en de E6 in zuidelijke richting. Onderweg hebben we een lunchstop gemaakt bij een 'café' in Lapse stijl. Het was slechts een tent waarin je onder andere rendiersoep kon kopen die verrassend goed was.

Lapse lunch

Achter het café lag een klein meertje.

Meertje onderweg

Gryllefjord

Onze volgende bestemming was Gryllefjord. Vanaf dit dorpje zou de boot naar Andenes vertrekken. Het was prachtig weer deze dag, zonnig en lekker warm.

Brug in de buurt van Gryllefjord

Een paar kilometer voor Gryllefjord staan een paar reuzentrollen langs de weg. Om het Guiness Book of Records te halen bouwde Leif Rubach jarenlang aan zijn 'Bosfee en Trolpark'. Daar staat dus deze lelijke reuzentrol. In onze reisgids stond dat Leif het voornemen had om er nog een reuzenvrouwtjestrol naast te bouwen. Op de foto is te zien dat dat inmiddels is gebeurd.

Senja reuzentroll

en

In Gryllefjord is niets te beleven. Alleen 's morgens en aan het eind van de middag als de veerboot uit Andenes aankomt is er even wat leven in het dorp. Het is overigens wel verstandig om op tijd in het dorp te zijn. Er staan nummers bij de parkeerplaatsen en die nummers bepalen de volgorde waarin je de boot op mag rijden. In het hoogseizoen wil het wel eens vol zijn en dan moet je uren of een hele nacht wachten op de volgende veerboot. Je kunt deze veerboot niet vooraf reserveren. Wij waren een paar uur voordat de boot vertrok in Gryllefjord en hebben gegeten in het enige restaurant van het dorp dat aan de parkeerplaats ligt, maar de ingang zit aan de achterkant. Restaurant is trouwens een groot woord. Het is eigenlijk gewoon een snackbar. Omdat het mooi weer was konden we op het dakterras zitten.

Uitzicht vanaf dakterras

Na het eten kwam de eigenaresse nog vragen of een kopje koffie van het huis wilden. Een dergelijke gastvrijheid waren we in Noorwegen nog niet eerder tegengekomen. Maar niet te vroeg gejuicht, in Andenes zouden we weer met een heel andere kant van de Noorse 'gastvrijheid' geconfronteerd worden.
Omdat we nog wat tijd over hadden hebben we nog een korte wandeling gemaakt buiten het dorp.

Omgeving Gryllefjord

Overtocht naar Andenes

Om zeven uur 's avonds kwam eindelijk de veerboot die ons naar Andenes bracht. De overtocht duurde ongeveer twee uur.

Vertrek uit Gryllefjord

Zo'n overtocht is niet echt enerverend. Wel nog een paar foto's gemaakt. De donkere wolken op de tweede foto bleken een voorbode te zijn van wat ons stond te wachten in Andenes.

Onderweg naar Andenes

Na een kleine twee uur varen komt Andenes dan eindelijk in zicht.

Aankomst in Andenes

Op de ansichtkaart is ons hotel te zien. Het is het grote gebouw linksonder op de foto. Het was een vergane-glorie-hotel dat wel een likje verf kon gebruiken. Onze kamer was een eenpersoonskamer met een extra opklapbed.



We zijn nog even het dorp gaan verkennen omdat we voor de volgende ochtend een walvissafari hadden geboekt. In de buurt van de vuurtoren ligt het Whale Centre waar we ons de volgende dag moesten melden.